۱۳۸۸/۱۲/۰۶

گرداب سیاسی و سیاست «گرداب»



گرداب سیاسی و سیاست (گرداب)

اعتراض به انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران، در ماه های اخیر وقایعی خلق کرد که کمتر کسی انتطارش را داشت.
این جنبش در متن خود نشان از دور تازه ای از بلوغ سیاسی و مبارزاتی دارد. آنچه در این ماه ها گذشت برای کارگزاران سرکوب هم تازگی داشت. آنها حتی تصورش را نمیکردند که این اعتراضات چنان دامنه ای به خود گیرد که کارت های سوخته سرکوب حتی در انظار جهانیان به نمایش درآید. یکی از نکات برجسته جنبش حاضر، بعد وسیع اطلاع رسانی است.
حجم این عرصه از جنبش سیاسی حاضر با هیچ نمونه دیگری در این عصر قابل قیاس نیست. آنچه در این ماه ها گدشت در کوتاه ترین زمان به تعداد بسیار کثیری در اینترنت پخش گردیده است. هر تاکتیک رژیم با هوشیاری سیاسی افشا شده و روز به روز دامنه و عمق فهم سیاسی گسترش یافته است. این جنبش در واقع با استفاده از نمادهای سه دهه اخیر در جمهوری اسلامی تمامیت این دستگاه را چنان به چالش کشیده است که خواب را از دیدگان این پیام آوران مرگ و سیاهی ربوده است.
شکی نیست که در حوزه مبارزات سیاسی علیه جمهوری اسلامی، آنچه اهمیت درجه اول دارد مبارزه علمی علیه آن و خلع سلاح این رژیم در بهره بردن از هر اتفاقی است. آنچه ما شاهدش هستیم پخته تر شدن روز به روز مبارزات مردمی است. مردم به خوبی در موضوع پاره شدن عکس خمینی و در مراسم روز عاشورا این مهم را به زیبایی به نمایش گذاشتند و نشان دادند که اگر اسلام یک دین تمامیت خواه است همزمان میتوان برای رسیدن به یک جامعه آزاد از همان سمبل ها برای شکستن دست این رژیم از گریبان مردم بهره جست. طبیعتاً این مسئله و تحقق چنین نظامی چندان آسان و بی هزینه نیست. در برابر این هوشیاری مردم و افشای این دستگاه سرکوب، متقابلاً جمهوری اسلامی دست به کار شده و با تقابل به مصاف مخالفین رفته است.
یکی از این حوزه ها اینترنت و شیوه های استفاده از آن است. در ماه های اخير برخی خبرگزاری ها و يا وبسايت های نزديک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، عکس شماری از شرکت کنندگان در تجمعات اعتراضی را منتشر کرده و خواستار شناسايی و بازداشت آنها شده بودند  در جدیدترین واکنش دولت، شاهد اخطارهای سایت "گرداب"، سایت وابسته به سپاه پاسداران هستیم.
این سایت با پخش عکس هایی از اعتراضات خیابانی اخیر، از مردم درخواست شناسایی به اصطلاح "معترضان" را دارد. این اولین بار نیست که مقامات امنیتی یا قضایی دست به نشر اخباری می زنند که در آن مدعی هستند می توانند معترضان را شناسایی کنند و می گویند مردم هم در این زمینه با آنها همکاری می کنند. در سایت مذکور عناوینی از این قرار به چشم میخورد...
فتنه عميق پس از انتخابات؛  ناتوی فرهنگی؛  وقتي راه را از چاه نشناسيد بازي مي‌خوريد؛  جنگ نرم اسراییل علیه ایران در فضای سایبر؛شگردهای رسانه ای در عملیات روانی؛  جاسوسی اینترنتی موساد و سیا؛ رسانه های جديد، جرائم جديد؟!؛  خطر انتشار اسرار خصوصي در فيس بوك و...
بازداشت های جدید در همین حوزه، بازتاب کار سایت مذکور با همکاری سپاه پاسداران و نیروهای امنیتی است. جمهوری اسلامی که مبارزه نرم و بی خشونت را بی معنا کرده بود، اینک در بحران واکنش های تازه مردم قرار دارد. اگر این عدم امکان در ذات خود حکومت بوده و هست، اگر حکومت دینی علی رغم راهکارهای آرام و به دور از خشونت اپوزیسیون؛ آنها را همواره سرکوب کرده است، اگر سه دهه بعد از استقرار این رژیم، سرکوب، تهدید و ترور مخالفان کماکان ادامه دارد؛ نشان از آن است که این ساختار به هزار زبان فریاد میکند که جز با منطق و زبان خشونت در مقابله با مخالفان سیاسی خود، با منطق دیگری آشنایی ندارد. این کار رسانه های وابسته به سپاه و اطلاعات در درجه اول به منظور ایجاد هراس و فضای اختناق در جامعه است و در گام بعدی به منظور مقابله به مثل همانند با این جنبش است. ديدار مسئولين مرکز بررسي جرايم سازمان يافته با آيت الله مصباح يزدي به روشنی نشان میدهد کسی که احمدی نژاد خویش را مریدش میداند، تقویت کننده و سرپرست غیر مستقیم این روش تازه جمهوری اسلامی است. به باور من اگر درج میکنند که "سپاه پاسداران ایران، دو هزار متخصص رصد سایبری دارد" یا اگر با رذالت مینویسند "سپاه سايبري ايران در خدمت پاكي جوانان" و همزمان با تیترهای "افشاگري سپاه درباره فعاليت هاي شبکه دارکوب" ؛ "افشاگري سپاه درباره فعاليت هاي يك شبكه برانداز"   ؛ "هشدار سپاه پاسداران به اخلالگران امنيت عمومي" ؛ "  اغتشاشگران را شناسايي كنيد" و یا "هشدار سپاه به سايت‌هاي مبلغ آشوبگري" گرز سرکوب را نشان میدهند. سپاه و نیروهای امنیتی با این روش چند هدف را دنبال میکنند. ابتدا به ساکن ایجاد شکاف در صفوف مخالفین، دوم فضای ترس و عدم اعتماد به همدیگر، سوم نفوذ در لایه های جنبش مردمی و بدنام کردن فعالان این عرصه به طرق گوناگون و چهارم تنگتر کردن فضا از طریق پاشیدن بذر اختناق و جو پلیسی در جامعه.
کوتاه سخن اینکه،این کارها در برابر موج وسیع مخالفین اثری به جای نخواهند گذاشت و تلاشهای این رژیم در برابر این جنبش گسترده راه به جایی نخواهد برد زیرا اینک جمهوری اسلامی نه با چند تن، یا چند صد و چند صدهزار نفر رویروست، بلکه صف بندی میان اقلیت ناچیزی در برابر صف ملیونی مردم ایران است. اغتشاشگران همه مردم ایرانند.

۱ نظر:

ناشناس گفت...
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.