۱۳۸۹/۱۱/۱۰

مرگی که برای ما تسلیتی نداشت


مرگی که برای ما تسلیتی نداشت



مرگ آقای  داریوش همایون را به همه بستگان و دوستانش تسلیت میگویم اما هیچ دلیلی برای تسلیت گفتن به جنبش دمکراسی خواهی ایران در این مورد نمی بینم.
داریوش همایون کسی که به سیاست "یک کشور، یک ملت" اعتقاد داست، نه تنها با نظراتش کمکی به دمکراتیزه شدن ایران آتی نمی کرد بلکه دامنه تنش درونی را بیشتر و حتی ناخوشایند تر میکرد.
به یاد دارم که در مقاله ای که 5 سال قبل تحت عنوان " آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت" دیدگاه ناصمیمانه اش را در مورد ملیت های ایرانی به نقد کشیدم.
با مرگ آقای همایون، بهتر است که دیدگاهایش در مورد ملیت های ایرانی، اعم از کرد و ترک و بلوچ و عرب و ... به خاک سپرده شود.

۱ نظر:

كاوه كه‌ریمی گفت...

ده‌ستخۆش كاك وریا، به‌ڵام ئه‌گه‌ر بتوانی ئه‌م بلۆگه په‌ره پێبده‌یت، یا ببیبه‌یت بۆ سایتی wordpress به باوه‌رم ئیمكاناتی باشتره‌و خوێنه‌ری زیاتر ده‌بێت. هه‌روه‌ها به‌شی كوردی بۆ دابنێیت كه زیاتر كه‌ڵكی لێ وه‌ر بگرین.
سپاس‌و سه‌ركه‌وتن